فاش

فاش

هنر و سینما , شعر و ترانه , نقد و تحلیل , وب نوشتهای محمد احمدزاده
فاش

فاش

هنر و سینما , شعر و ترانه , نقد و تحلیل , وب نوشتهای محمد احمدزاده

کرم حلزون

آدم های توی تبلیغات

شفافند

خوش چهره و خوش پوش

همیشه ی خدا می خندند

انگار هیچ وقت شامپوی خوش عطرشان تمام نمی شود

و یا اتومبیل خوش رنگشان

دود نمی کند

و اگر هم مشکلی باشد

با حساب های سپرده ی جدید

حل خواهد شد

.

آدم های توی تبلیغات

جهان خوبی دارند

به وسعت یک شارژ جادویی

و یا معضل فاجعه بار ریزش مو ...

خدای من

چقدر خوشبخت هستند

آنها که از میان ال سی دی های سه بعدی

پا به جهانی جدید می گذارند

و یا طعم بستنی های لذیذ را

هنگام بازی گلف مزمزه میکنند

.

آدم های توی تبلیغات اما

غمی عجیب دارند

توی عمق نگاهشان

آنجا که فیلم برداری تمام می شود و

دروغ هایشان باد می کند

روی دستان تنهایی ...

.

من

مطمئنم

آدم های توی تبلیغات

پیام های بازرگانی را

غمگین تر از من

تماشا می کنند

بسیار غمگین تر 

بسیار غمگین تر ...

.

چرا که می دانند

کرم حلزون

به هیچ دردی نمی خورد .